reposting : Sometime in my Life

  I could still remember the first day we've met. I was so happy that time. Before I was stuck in a reality that I am a loser, no one really likes me. They say that I am nothing. But because of your comfort and advice, I moved from sunken spirit to the top. You taught me how to fight so I learned. You taught me how to stand on my own. Then we became close friends. You said, you'll never leave me. We're like brothers. Perhaps, like a twin. I am so grateful to have you, as my best friend.

   Time passed by, I never thought that our friendship would end up this way. A drastic truth unfolded that you were diagnosed positive to leukemia. I was shocked. I never failed to visit you to the hospital. I saw you physically drained. You became pale and thin. It hurts me seeing you like that. But despite of this, I still saw the real you, humble, kind and most of all, God-fearing. I still remember your soft voice saying " Don't forget me my friend, have faith with God always. Just stay with Him and I will stay in your heart. Don't cry when I'm gone." Those were the last few words you told me. Then your eyes began to close slowly as if you would only want to sleep. I ran out of the hospital because I knew you left me already. I cried a lot. Now, I'm alone.

     Two years had passed, but I still long for you. My tears began to fall again . I am reminiscing the last few months we've been together, before you left. Those times that we shared while we were taking the long journey of life. It is a very special memory from a friend like you. I am so lucky to have met you, some time in my life.

  

Usapang Kalusugan Ayon sa Alipin

     Tinamad na naman ang Aliping Sagigilid kaya inabot nang million light years bago na naman nakapag sulat. Naubusan lang ng time (arti lang!). Tsaka ang hirap kaya mag saka sa disyerto. Pina-bungkal ba naman sa akin ang isang ektarya ng buhangin at tinaniman ko ng  buko ng niyog, kamusta naman dba .. Isa pa ang hirap  kaya magisip at paganahin ang utak sa panahon ngayon na hindi ko maintindihan dahil pabago bago ang weather dito.Mahirap magsaka ngayon dahil sa sobrang init ng klima. Pinapapahinga ko na lang ang katawang lupa ko after work. Iniisip ko na lang rin minsan na para lang akong nag eexercise. Konting kembot from left to right and right to left,  boom! sexiness na, may figure na ang aura.

     And speaking of exercise, bilang expat abroad, hindi lingid sa ating kaalaman kung gaanu kahalaga ang kalusugan para maging maayos ang ating trabaho araw araw. Para sa akin, dalawa lang naman ang dahilan kung bakit mabenta ang mga pinoy abroad eh, ang Kasanayan at ang Kalusugan. hindi naman tayo makakapag abroad kung wala tayong expertise sa larangan na pinasok natin at dapat healthy living tayo to gain a healthy body and soul. Ganun.

    Dalawang buwan na ang nakararaan ng mapagdesisyunan ko na kumembot kembot sa gym. Konting tumbling, konting running, konting gymnasts at pagbukaka, at ngayon unti unti ko nang nararating ang mga pangarap kong magkaroon ng pandesal sa dibdib.(bakery lang? chaarrr).. hindi pa naman pan desal, monay pa lang... lols at siyempre, hindi sapat ang sumirko sirko sa gym para pumayat at sumeksi, kailangan mo sabayan ng tamang paglamon este pagkain at paginum ng mga bagay bagay. Dapat rin na ilimita mo ang sarili mo sa pagkain na alam mong nagdulot sayo ng sobrang katabaan. nyemas! na katabaan.. ang salitang kasumpa sumpa sa pandinig ko. pramis. 

     Ngayon, gusto ko lang i-share ang mga routine ko daily. and I can say na malaking tulong to sa akin to lose weight. Remember, healthy tayo dapat para maging maayos ang remittances natin sa ating pamilya sa pinas. lols at higit pa dun para buo pa rin tayo paguwi natin sa mga mahal natin sa buhay.

   So yan, I listed all of those things na ginagawa ko at tine-take ko para ma-maintain ko ang figure na gusto ko ma-aattain mula pa nun. Gosshhh, kunting kembot na lang sexy na ako, sigurado. ganun.

1.  Take Tea at  least 3x a day - yan. dati deadma lang sa kin ang tsaa. Wala akong kamalay malay na maganda pala to sa kalusugan specifically ang green tea dahil ayon kay pareng Wiki:

 " It can help speed up the metabolic rate because its antioxidant effect helps the liver to function more efficiently.

A recent U.S. study of overweight men found that, with no other changes to their diet or exercise regimes, drinking green tea three times a day burned up 200 extra calories a day. The green tea drinkers also found that their energy levels were greatly increased. "

at ito pa :

       "Green tea may lower blood low-density lipoprotein and total cholesterol levels, though the studies were of short duration and it is unknown whether these effects result in fewer deaths; moreover, the evidence does not indicate that green tea reduces the risk of coronary artery disease. Several randomized controlled trials suggests green tea can reduce body fat by a small amount for a short time, though it is uncertain whether the reduction would be meaningful for most people."

Ang bongga talaga ng tsaa. Sa mga hindi pa nakaka experience mag tsaa. Yung picture sa taas ang sample ng green tea.  Paalala lang na ang tubig na nilub luban ng teabag ang dapat i-take at hindi ang dahon. ganun.


2. Zero rice (carbs) sa dinner : - yan ang ginagawa ko daily. pahirap siya sa umpisa dahil sanay na sanay akong lumafang ng mountainous volume of rice every meal. Pero I learned to limit myself to eat rice especially sa gabi. Okay lang na magtake ng rice in lunch time dahil ibuburn ko naman yun afterwards. Harmful sa body kasi na hindi ka mag tetake ng carbo foods. Kung walang taba na ibuburn sau anong sense ng pag eexercise dba.

3. Oatmeal is a good replacement for Rice sa dinner - yan na ang food ko sa dinner. Pero watchout ka

dahil mas safe kung hindi mo hahaluan ng sweetener like sugar and full fat milk. Most sugar are processed so some of its contents may be fattening as well. So I usually pour in honey. As in pure honey talaga. you know naman na ang pure honey juice is less fattening (arti arti much lang). Yun nga lang, kung nasa pinas ka, mamumulubi ka talaga dahil sa sobrang expensive ng mga honey dun. Sa pag kakaalam ko sa Quiapo meron, pero literal na may mga bee na lumulutang lutang with free langaw pa on top.

4. Replace Sugar with pure HONEY as sweetener - ang newly fave sweetener ko.  Honey. Lucky enough dahil may unlimited supply kami ng honey during breakfast courtesy of our company. Oh diba, sa sobrang dami, pede na akong maligo ng pulot araw araw lol. every week akong kumukuha ng one bottle of honey taz kinoconsume ko siya for 7days. Good sweetener for teas and for oatmeals. Alam nyo ba na ang honey ay hindi na-i-spoil or napapanis? Alam nyo kung bakit? hindi ko rin alam.. paki-google na lang.

5. Prutas, Prutas at Prutas pa rin -  since childhood, naturuan na tau na ang fruits are very substantial to us. In my case, I am replacing rice with fruits. Bananas and Apples are the best. Sa gabi ko nilalantakan yan so somehow it helps. Yun nga lang, sobrang iba ang pagdumi ko, mahirap umire at ilabas. Minsan lang ceasarian section ang peg ko sa cr.

6. at least 30mins a day in a GYM - actually this doesn't requires us na mag gym. Kasi kung wala kang gym pede naman sa palibot ng villa or bahay nyo mag jog ka lang. Kahit 30mins minimum lang pede na un. As long as na pinagpawisan ka. ganun. Kung minsan tinatamad ka, try to think ahead sa maaaring mangyari sayo in the future. Like, what if, when i get old maging kasing taba ko si Dabiana? or si eiwww, ayoko nga. So maiinspire ka na uli gumalaw galaw.

7. Avoid Vices/Bisyo like Cigar/Hard Drinks etc -  I remember, tumaba ako when I worked in some call centers sa pinas. It took few months bago ako tumaba, actually, super lean and sexy ako when I was in college, I knew I gained my fats nung nag start na ako mag work. You know why? I engaged my self in some "earthly activities" like morning drinking sessions with my colleagues, lafang dito lafang dun, pag day offs, we went out for party party at dun nagaganap ang mga makamundong bagay tulad ng... hard drinking with fatty pulutan, cigar cigar and never ending smokes, weeds, as in damo... damo sa hardin.. chaarr lang.. but Im not sure kung nakakataba ba mga yan, pero suspetsa ko, yan ang mga culprit kaya ako tumaba noon. gossshh.. hindi na ako magwowork sa ganung industriya.. devastating.. chaarr lang..

8. Prayers -  yan it works. Ang katabaan naman kasi parang karamdaman yan eh , kung hindi mo gagamutin walang sulusyun para gumaling ka, or kung nasa edge ka na talaga ng - kamatayan, ipagpepray over ka na for the benefit of your soul  lol .. i mean kung tamad ka at couch potato ka na lang daily, you'll suffer from and by it. So better pray harder. Malay mo isang umaga pag gising mo kasing seksi mo na si Christine Reyes or kasing macho mo na si Derek Ramsey dahil sa power of prayers dba... lol.. seriously, I pray for the better thoughts. For inspirations para hindi ako tamarin daily. oh diba, religious din ang peg ng alipin pag maraming time.

   Ganun. Sana mag succeed ako sa mga hangarin kong magkaroon ng voluptuous body . Ngapala, I used to weighed around 186 lbs nun pero ngayon around 150 lbs na lang, oh dba, almost kaya ko ng i-reap ang fruit ng aking hardwork. Ganun.

    O kayo mga ka-expat, anong habit ang  ginagawa mo para maging sexy ang figure mo?
                 

   

            

Ang Alipin at ang Maharlika sa Saudi

    Nakapag mura ka na ba ng sobra sa tanang buhay mo? Yun bang sa sobrang talas ng mura nyo pwede ng ipanghiwa at pangchop chop sa katawan ng taong gusto nyong murahin? Ako never ever pa. (Cge na ako na ang malinis haha).  Natuto na akong paglabanan ang init ng ulo ko kaya hindi na ako nag mumura ngaun. Nananaksak na lang bigla bigla ...joke. 

   

    Dahil kasama sa trabaho ko ang pag sagot sa tawag para sa teknikal na assistance para sa mga empleyado ng kumpanya (hindi to call center noh - IT support ako bleeh) . Tumawag ang isang matandang "maharlika" sa kabilang building na obvious na tinatamad pumunta sa tanggapan ng Ayti (IT).

*ring, ring* ('taas noong tone ng telepono ko)

Alipin : "IT good morning"
Maharlika: "hellu, i hev a problemm, da $%^&**%$#@ $%^&* hahahahaha #$%^*(())))_^^%@#@@__"

  *Hindi sya nagmumura sadyang hindi ko lang maintindihan ang english nya kaya hindi ko alam paanu ko ii-spell mga pinagsasabi ng damuhong yun. tawa lang nya ang naintindihan ko, promise.. hahahaha

Alipin : "Ok. sir, what's the problem again sir?" (kumukunot na ang kulot na kilay ko dahil sa pagkagulat)
Maharlika : "my compyuter, it @#$%^&&**(()))+)!@!@@#$%%*&&***((("

  Para siyang fortune teller na sinapian ng ispiritu at nagsasabi ng mga babala tungkol sa nagbabadyang unos. Pilit kong inurirat sa kaibuturan ng kukote ko (malalim yan ha) kung may mga english keywords ba syang nabanggit, pero wala akong mahagilap. Nakanamput* ndi ako nagmumura pero gusto ko na siyang isumpa sa ngalan ng buwan....

Alipin : "Im sorry sir, I don't understand you, what was that again?"

*sa oras na yan, nangingiti ako dahil para akong may kausap na retarded. Imaginin mo si Budoy na naglalaro ng sarili nyang laway, siyang siya  yun. promise.

Maharlika : "my problem. actuali my comput%^&*(())(*&!@@@#$$%%^^&&***^^^^&*"

 * Hindi ako exagerrated pero sadyang ganun sila magsalita. No offense meant pero hindi sila marunong mag english ng maayos (nakwento ko na about sa expat's boss). Kung may marunong man kailangan mong ibaba ang level ng english level mo para magkaintindihan kayo. promise.

Alipin :  "ok sir, so you have a problem with your computer?! Ohhhh I see" (pretending na naintindihan ko na pinagsasabi niya hahaha)

Hindi ko na siya inantay na magsalita dahil nabibingi lang ako sa mga lumalabas sa bibig nya. Kaya para hindi halatang naasar ako, tumawa na lang ako ng marami, mga bente.

Alipin :  "Ok sir, bring your laptop here. I will check."

 Paismid ko ng sinabi. Hindi ko na kaya dahil literal na nagdurugo na ang  ilong ko. Ito yung Picture (<--- paki-click to) to prove na nagnosebleed ako. promise talaga. walang istir.

*gusto ko nang ibaba ang telepono dahil pakiramdam ko magkakasakit ako sa pagkabigla. Feeling ko ngaun isa siyang nuno sa punso at pinagkatuwaan nya ang kaino-sentehan ko. Kailangan ko ata ng albularyo para magpatawas.

Maharlika : "No. You go here. Now ^&*(**&&&!@@#$$%%%^"

* Yan may improvement na. naintindihan ko sya kahit paanu. haha...gusto na nya akong papuntahin dun pero tumanggi ako. Ayoko ngang maglakbay sa kabilang building magkakavaricose veins ako kakalakad LOLS

    Kaya pinush ko siya ng pinush. As in kung pede lang ipush pababa ng hagdan joke.. I mean i-push para dalhin ang laptop dito pero dahil nga sa hindi kami magkaintindihan, natalo ang bataan ng Alipin. Tumanggi ang maharlika ng tumanggi. Kesyo ma-thunders na daw siya at wala na siyang kakayahang bumaba at umakyat sa aming departamento. (oh diba naintindihan ko na sya) Dahil  likas na busilak ang aking kalooban, nag give way na ako. pinuntahan ko na siya para makita ko na rin ang hitsura ng Maharlikang may sumpa.

   At dun nga, sa oras na yun. Sumambulat ang malutong na mura na kanina ko pa tinatago. Kung utot lang siguro yun, namatay na sa baho ang mga nakaamoy. promise.

Maharlika :  "This comput^&*(()))_+_)*&#$#@!@#$%^&*()(*&^%$#%^&*()" hahaha$%^&&****(^^&&&"

 Marami siyang sinabi kaso hindi ko na naintindihan. Nangiti na lang ako habang tinitingnan ko bibig nya habang nagsasalita. Ang haba ng satsat. Ang hirap pala ng ganun, gusto ko busalan bibig nya ng medyas kong 3weeks ko ng gamit. Kaya kinuha ko na ang laptop nya at nag walkout ako habang bumubulong bulong ng simpleng mura. Sigurado ma dedethrone ang mga Walkout King and Queen sa cinematic exit ko. promise.

  

   

Ako at si Maria sa Saudi

     Tahimik  akong tao.( wushuuu di nga?!?) Mula pa naman noong nasa pinas pa ako hanggang ngayon. Hindi talaga ako palabati at mas lalong hindi ako palakaibigan. Ewan ko ba. (arte much lang!) Kaya nga sabi ko, hindi  applicable sa lahat ng mga expat ang pakikipag kaibigan para mawala ang homesickness. Kasi kaya kong magisa. Kaya kong labanan ang lungkot magisa.

     Pero nag-iba ang lahat nang makilala ko siya. Si Maria. Umiba ang ikot ng mundo ko nung maging parte siya ng buhay ko. Kung dati from east to west ngaun from south to north na, charrr. Si Maria lang ang laging kasama ko, ok na. Siya lang ang makikita ko, solb na ko. Si Maria na walang kibo. Si Maria na walang kamalay malay.

At sino si Maria!?!

     Si Maria ang tanging nilalang sa mundo na nagpapaligaya sa akin. Kasama ko siya saan man ako magpunta. Twing nakikita ko siya, natutuwa ako. Shining, shimmering, splendid ang drama pag nasisilayan ko siya. Para nga siyang pagkain na sa sobrang sarap pati ang platong pinaglagyan ay didilaan mo hanggang sa luminis at itataob mo na lang sa lagayan. Hindi ako exagerrated pero nakaka tulo laway talaga siya. 

     Naalala ko, ang mga unang araw na natuto akong gamitin si Maria. Nakakakiliti pala sa daliri. Ibang sensasyon  ang nalalasap ng pagka-TAO ko pag naririnig ko na siya. Nakakabighani. Nakakaadik. Kakaibang pakiramdam din ang nadarama ko everytime na pinipisil pisil at pinipindot pindot ko siya. Pagkasarap sarap. Isa lang talaga masasabi ko, nahuhumaling na ako kay Maria.

     Matigas si Maria. Oo! tama ang nabasa mo! sobrang tigas niya. Normal sa kanya yun para madali ko syang mahawakan.  Minsan nga may humawak kay Maria na ibang tao. Gusto siyang gamitin pero hindi ako pumayag. Hindi ko kayang makita na may ibang gumagamit kay Maria.. Nalulungkot ako. Nagseselos. Gusto kong magwala nung araw na yun. Dahil gusto ko akin lang si Maria. Akin lang. Gusto ko siyang gamitin, araw araw at  gabi gabi.

   Pero dahil sa sobrang pagmamahal ko kay Maria, hindi ko na siya pinagdaramot ngayun. Natuto na akong ipaubaya siya sa iba, minsan nga pati mga kaibigan ko, ginagamit si Maria, ok lang yun sa akin. Gusto ko kainggitan nyo ako kaya pinicturan ko siya. Ganito si Maria ( <--- click mo to) pag nakahiga sa kama.

         

 

Ang Walang Kwentang Wento ko (tagalog mode ulit)

    Hindi ko namalayan na mag iisang buwan na pala mula nang in-update ko ang invisible blog kong to. Ang laki ng epekto talaga ng pagiging busy sa trabaho dahil nalilimutan ko na magsulat. Minsan talaga ang trabaho nakakasagabal sa mga bagay na may kabuluhan LOL.. Kaya nga dapat na akong pumili sa dalawa kung ipagpapatuloy ko ba ang kalokohan kong to or magtatrabaho na lang. (Charrr lang.) Shempre pede ko naman tong pagsabayin, kundi wala akong ipapalamon sa mga mahal ko sa buhay (Charrr lang uli haha)

    Yun. Maalikabok na naman sa Saudi. Patapos na kasi ang winter season at papasok na ang tag init. Grabe, nagsimula na siya last week lang. Ramdam ko na ang pagdampi ng hininga ng haring araw sa aking pagmumukha kaya cguro mabilis nalulusaw ang  chinsansu na inaaplay sa mukha ko everyday haha. Kaasar. Kailangan kong idukduk ang mukha ko sa harap ng aircon para mapawi ang init na nadarama ng aking pagkalalaki este ng aking pagmumukha pala.

    Kahapon nga bumagyo ng sandamakmak na buhangin. Nahirapan akong makahinga dahil napuno ng dumi ang ilong ko at naging kulangot. Ang hirap ng ganitong sitwasyon. Gusto ko nga bilutin at ipitik sa mga taong masasalubong ko..naniniwala kasi akong share the blessing. joke... Kaya nga ang resulta nahirapan akong tanggalin lahat. Binunot ko sila isa isa. .. masakit. napakasakit kuya Eddie.. Dumadrama pa ako sa harap ng salamin habang binubunot ang bawat himaymay sa aking ilong. Akala ko nga pati buto sa ilong ko nahila ko na. Ngaun pumasok ako sa trabaho na namamaga ang ilong. Parang wetpaks lang na nadivirginize lang ang peg. lols.
 
   Yun nga, since ito ang unang blog ko matapos ang isang milyong taon na pamamahinga, para maiba naman, gusto ko ishare ang experience ko sa sakit na naranasan ko sa pagtanggal ng kulangot sa ilong ko.. joke.. shempre hindi. Gusto ko lang ipaalam at ibroadcast sa buong mundo at milyon milyon kong taga pagsubaybay (Kung meron man haha) kung ganu ako kasaya dahil naka anim na buwan na ako sa kumpanya. Yehey! Masarap lang kasi sa pakiramdam na hindi pa rin ako sinisipa pabalik ng pilipinas sa kabila ng katangahan ko minsan sa trabaho haha 
 
   Ngayun lang, narealized ko kung ganu nga kasarap magwork abroad. Masarap lang ma-appreciate ang mga bagay na meron tayo na wala ang iba. Dahil hindi lahat ng tao sa pinas ay nagkakaroon ng oportunidad para makapag trabaho abroad. Kaya nga dapat Thankful tayo sa Dios sa lahat ng opportunity na binibigay Niya sa atin (seryoso lang ang peg di bagay charrr) Kaya marapat lang ang pasasalamat at pagdarasal.

  Ngaun magtatang-halian na at kakain na kami, yehey. Wala akong maisip na iba-blog so tapusin ko na muna ang walang wenta kong wento kaya maasalama' hanggang sa muli mga ka-expat.

Usapang Homesick (tagalog mode)

      Sa tinagal tagal ko na sa pagiging aliping sagigilid abroad, hindi ko man lang naranasan ang sinasabing problema ng marami nating mga expat worker sa buong mundo. Hindi ko nga maisip na problema ito dahil hindi ko naman kasi naramdaman ang ma-homesick. Feeling ko kasi kaartehan lang yan ng marami sa atin kaya nila nararamdaman yun. Ako naman kasi masaya dito sa bukirin na sinasaka ko in a daily basis kaya deadma sa akin yan. As in super duper happiness ang mga experiences ko dito everyday. As in. di nga? 

    

Joke lang.

    Syempre bilang taong nagmamahal, marami tayong namimiss sa pilipinas, anjan sila mother, father, brother, sister, bunso, lolo, lola, si bantay, si yaya pati mga alaga nating tuta, pusa, ibon, isda sa aquarium, mga uod at kulisap sa hardin at kung sino sino pang mga letseng kapitbahay at kamag anak natin sa paligid ay parte minsan ng homesickness natin. Kaya tayong mga pinoy expat, gumagawa ng mga paraan para kahit paanu ay maibsan ang ating pangungulila sa pamilya. 

    Maikwento ko lang..May bago kaming kasama  sa trabaho na iyak ng iyak tuwing gabi during sleeping time. Nabubulahaw na kami. Ayoko sanang kausapin kaya lang napuwersa na akong makipag heart to heart talk sa kanya. One day,  tinanong ko kung anong problema. Sabi nya namimiss daw nya ang kanyang misis at bagong kasal lang daw sila. Nagulat ako, akalain mo yun kinasal pa sya sa lagay na yun. Kasi sa itsura nya, mukhang hindi siya magkakaasawa, mukha kasi siyang gasul...joke.. sa edad nyang bente dos may asawa na sya. Ang lupit. Nung pinakita nya yung picture nung misis nya, natuwa ako sa picture, kasi bata pa at maganda ang kanyang misis, Sa ganda ng babae for sure, hindi sila magtatagal, tutuhugin yun ng kumpare nya. Biniro ko nga sabi ko, naku pagdating mo nanganak na yan, sabi nya, hindi pa daw buntis, sabi ko naman hindi naman sayo, sa kumpare mo. Aba! nagalit ang loko. Bigla akong sinuntok sa panga. Nagulat ako kaya napaganti ako. Tinadyakan ko naman sa tagiliran at tinamaan sya sa bandang bewang, napangiwi sya. Tinadyakan ko uli sa bandang tiyan naman. Nasaktan ang loko kaya yun nagrambulan kami sa semento. Hanggang sa magkapasa pasa ang mga face naming dalawa.

  Joke lang..

.. exaj lang minsan magkwento .

   Minsan kasi ang homesick, nagtitrigger sa atin para makapag isip ng kung ano ano. Tulad ngaun kung ano ano naisusulat ko. Meron pa ngang iba jan malubha talaga nag papakamatay sa sobrang homesick, umiinom ng lason, kumakain ng naptalina, nagpapahabol sa mga malalaking aso sa daan, yung iba tumatalon sa building para lang makawala sa mga amo, Yung iba talagang nababaliw. Nakakaawa nga ang ibang pinoy expat eh. Siguro hindi lang nila kayang i-handle yung ideya na hiwalay sila sa pamilya nila ng ilang taon kaya ang last option na lang nila ay tapusin ang buhay nila. Sayang ang buhay noh. Nagpapaka-deds lang sila.

  Sa sobrang pagmamahal ko sa mga  kapwa ko expat, napilit ko ang sarili kong mangalap ng mga detalye kung ano ba ang paraan ng iba nating mga kasamahan para masulusyunan ang kanilang homesick. Makabuluhan ang paksang ito kaya basahin nyo:

1. Electronic Gadgets :  sa panahon natin ngayon, kahit si Barok may smartphone na kaya hindi excuse na wala tayong cellphone para makipag tawagan at magtxt sa pamilya natin. Kahit normal na cellphone lang basta nakakatawag at nakakatext, ayos na yan.

2. Social Medias : facebook, twitter, IG at kung ano anong website na pedeng gamitin para makipag communicate sa pamilya. Kaya hindi ndi excuse na walang kang FB, si lolo at lola nga meron eh.

3. Skype, YM etc : mga chatting softwares. kung may gadget ka for sure, isang click mo lang downloaded na yan.
4. Make Friends : ito ang pinakamasaya sa lahat dahil nakakakilala ka ng mga magiging new friends mo, na maari mong maging BFF, BFFL, FBF at FUBU, joke lang ang huli.

 At kung ano ano pa.

 Eh ikaw paanu mo ba sinusulusyunan ang homesickness mo? Ako kasi minsan NAGSASARILI, mas nakakalasap kasi ako ng sobrang kaligayahan sa paraan ko ng PAGSASARILI. Loner kasi ako kaya mas masaya magisa. kapiling ko lang ang lappy ko, habang naglalaro ng games (wag mag isip ng bad lol haha) Kaya yung mahilig magsarili jan sa buhay, alam na.

                          Sige na nga hanggang sa muling huntahan mga ka-expat. ^,^

Juan : The Winning Life Survivor

         "His name is Juan. He was raised in a not so well-off family. His father is a farmer in the province and his mother worked as a house servant. They are struggling in their daily meal. He feels that they are helpless. They know that he can't finish his studies but he is persistent. His father is opposing him to go to school because they lack of financial means but he is not giving up. He is fighting for his future, and for his family too. He went to the city to rear up himself with full of convictions. He knows that he can survive the trials they are facing. He knows that still there is an ample light in the middle of the tunnel and he will use it to lighten up the way till he reach the end. He is an optimist. A life activist. He will painstakingly do everything to survive the battle. He knows he will survive. That was 20 years ago.

   His name is Juan. He was raised in a not so well-off family but he never lose hope. He strove hard to attained the life he wanted to achieve. Now he is going back home to his country. Taking all the labor of his hardships.  He went abroad for work. It's been awhile since he left and he never seen his family for few years. They may not recognize him anymore because he has changed.  He knew it was hard, but he made it. He was emotionally battered but he won over all those different predicaments in life, alone. He was tortured, emotionally, so he knows now how to deal with them. He is like a soldier who withstand all the battle. He can say that he is so strong like a warrior. An invincible. He defied trials. He is a battle survivor. "

    

    Being an expat worker, like Juan, who were struggling in life, giving up is not an option. We have to motivate ourselves and try to uplift our spirits to liberate ourselves from the bondage of poverty. Take a big leap forward. I know, it's hard sometimes, but once we stumble and fail, try one step backward and push yourself up forcefully. Then the rest  depends on the Almighty. Most of us gave up easily when problem strikes us hard but being an individual who has faith with Him, everything is possible. Everything can be obtain with His Grace and Glory. Just trust Him and everything will be as  smooth-sailing as we wanted it to be.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Disclaimer: The photo used are not owned by the author. These photos are conspicuously scattered all over the web, I assume I could use them for my blog. If I offended you please lemme know